Hessiche Mundart

Mein Schambes

Mein Schambes

Mei Tochder saad:
„Horsch, Vadder – mein Schambes,
lange Hoorn hod er,
will dein Woi versuche
drum kemmt er uns besuche.

Dass de disch benimmst
un nit von frijer spinnst.

Schließlisch studiert mein Sonny
schon joahrelang an de Uni.

Die Mudder mit ihrm hessische Platt
schicke mer in die Stadt,
dann babbelt se hier kaan Kees
un mescht aam nit nerwees.

Tuu du mir den Gefalle
un aach dein Schnabbel halle.
Mein Schambes is Student!
Es gibt nix, was der nit kennt!

Butz dich nit eraus
wie de Vogel Strauß.
Im Unnerhemd biste rischdisch.
Geld un Moral sinn nit wischdisch.

Dei Aasischte kannste dir schenke.
Später duust du ganz anners denke,
wenn der sisch emol Dokder nennt,
gell – dann hoste nit übbern geschennt.“

De Vadder hockt im Sweeder doo
un sah es als Erlösung oo
als die Klingel zwaamool schellt
un der Borsch sisch vorgestellt.

Mi Blumme kam er erei,
die sollte für die Mudder sei,
Er war manierlisch, adrett
un ausgesproche nett!

„Na so was“, saad de Vadder bloß,
sucht sei Sackduch in der Hos,
butzt sei Brill un konnt`s nit fasse,
„Wie kann mer sisch so täusche losse?“

Doris Lauck goldisch hessisch

You Might Also Like

No Comments

    Leave a Reply